برای بهبود بتن‌ریزی در قطعات بتنی که تراکم آرماتور در آنها زیاد است، پیشنهاد‌های زیر ارائه می‌گردد:
۱- افزایش قطر آرماتورها (معادل سازی آنها). بدین صورت که سطح مقطع آرماتورهای موجود در یک ناحیه را با سطح مقطع معادل آرماتورهای با قطر بیشتر و تعداد کمتر معادل نماییم. در این حالت بایستی به محدودیت‌های طول مهاری قلابدار یا طول مهاری بدون قلاب توجه نمود.
۲- در محل وصله می‌توان از وصله مکانیکی استفاده نمود. در این حالت سطح مقطع آرماتورها در این محل (در صورتی تمامی آنها در یک محل وصله می‌شوند) نصف خواهد شد. این مورد معمولاً برای آرماتورهای با قطر بیشتر از ۳۰ میلیمتر اقتصادی است.
۳- محل وصله میلگردها را در یک مکان قرار ندهیم. بدین صورت که مثلا می‌توان در سازه‌های با شکل‌پذیری متوسط، نصف آرماتورهای ستون را در یک محل و نصف دیگر را در مکان دیگر وصله نمود.
۴- استفاده از میلگردهای با تنش تسلیم بالاتر و کاهش سطح مقطع آنها. طبق اصلاحیه مبحث نهم ویرایش ۹۲ می‌توان از میلگردهای A4 یا S500 در سازه‌های با شکل‌پذیری متوسط استفاده نمود.
۵- بازبینی در طرح و افزایش ابعاد مقاطع در صورت امکان.
۶- در محل اتصال تیر به ستون، در صورت تراکم آرماتورهایی که باید در انتهای ستون خم شوند، می‌توان از مهار توسط وسیله مکانیکی استفاده نمود. در این حالت میلگرد در انتهای ستون نیازی به خم ۹۰ درجه نداشته و تراکم آرماتور در این ناحیه کاهش می‌یابد. جزئیات طراحی این مهار در بند ۲۵.۴.۴ آیین‌نامه ACI318-14 مشاهده نمایید.
۷- استفاده از خم ۱۸۰ درجه به جای ۹۰ درجه در صورت امکان مطابق جدول ۲۵.۳.۱ آیین‌نامه ACI318-14
