درصد بهینه پلیمرها در بتن

The optimum degree of polymer modification is usually achieved between 7.5 and 20% dry polymer solids by mass of cement in the mixture. Optimal polymer content is related
to enhancing watertightness, durability, cracking strength,and fracture toughness of concrete while maintaining anacceptable compressive strength and workability. The use of
excess polymer is not economical, can cause excessive air entrainment, and can cause the mixture to behave like a polymer filled with aggregates and cement. Levels of polymer
lower than the recommended optimal content cannot achieve the level of modification necessary for producing the unique characteristics of PMC previously described.

درصد بهینه استفاده از پلیمرهای اصلاح کننده(بصورت خالص) به طورمعمول بین ۷.۵ تا ۲۰ درصد وزن سیمان است. تعیین درصد بهینه به مقاومت در برابر نفوذناپذیریٰ دوام مقاومت ترک خوردگی و چقرمگی شکست بتن در زمان بهره برداری (تحت تنش) و حالت تازه بستگی دارد. افزایش پلیمر اقتصادی نیست و می تواند باعث افزایش مقدار هوای موجود شود و مخلوط مانند یک بستر پلیمری پر از سنگدانه و سیمان رفتار می کند. مقادیر کمتر از مقدار بهینه نمی تواند بطور کامل خصوصیات ذکر شده را به بتن القا کرد.
منبع:ACI548.3R