دیرگیر کننده

دیرگیر کننده ها

ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩ ﻫﺎ ﻣﻮﺍﺩ ﻣﻀﺎﻓﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﺑﺘﻦ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎﻋﺚ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﮔﻴﺮﺵ ﺳﻴﻤﺎﻥ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﻴﺮﺵ ﻭ ﺳﺨﺖ ﺷﺪﻥ ﺑﺘﻦ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ.ﺑﻪﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲ ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻧﺮﺥ ﻛﺴﺐ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﺳﻨﻴﻦ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻳﺶﻣﻲﺩﻫﻨﺪ ﻭﻳﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ ﻭ ﻳﺎ ﻫﺮ ﺩﻭ ﻋﻤﻞ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲﺩﻫﻨﺪ.
ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺍﺩ ﺩﺭ ﺍﺳﺘﺎﻧﺪﺍﺭﺩ ASTMC494 ، ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﺎﺩﺓ ﻣﻀﺎﻑ ﻧﻮﻉ Bﻣﻮﺭﺩ ﺍﺷﺎﺭﻩ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ.
ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺍﺩ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲ ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩ، ﺑﻪ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﻣﻲﺷﻮﺩ:
ﺍﻛﺜﺮﺍً ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﮔﻴﺮﺵ ﺩﺭﺍﺯ ﻣﺪﺕ (ﻋﻤﺪﺗﺎً ﻳﻚ ﺭﻭﺯﻩ، 3 ﺭﻭﺯﻩ، 7 ﺭﻭﺯﻩ ﻭ ﮔﺎﻫﻲ 28 ﺭﻭﺯﻩ) ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻲﻛﻨﻨﺪ.
ﮔﺎﻫﻲ ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﮔﻴﺮﺵ ﺍﻭﻟﻴﻪﻣﻨﻈﻮﺭ( ﺍﺯ ﮔﻴﺮﺵ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻛﻪ ﮔﻴﺮﺵ ﺍﻭﻟﻴﻪﻱ ﺳﻴﻤﺎﻥﻫﺎﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ، 90 ﺩﻗﻴﻘﻪ ﺍﺳﺖ) ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻣﻲﻧﻤﺎﻳﻨﺪ.
ﺩﻻﻳﻞ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩﻫﺎ :
ﺩﻟﻴﻞ ﺍﻭﻝ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺍﻭﻝ: ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺯﻣﺎﻥ ﮔﻴﺮﺵ ﻭ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺩﻭﺭﻩﻱ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ. ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻣﺜﺎﻝ، ﺑﺘﻦﺭﻳﺰﻱ ﺩﺭ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﻱ ﮔﺮﻡﺍﺻﻮﻻً ﺩﻣﺎﻱ ﺑﺎﻻﻱ ﺑﺘﻦ ﺗﺎﺯﻩ (30ﺩﺭﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻ)، ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻩ ﻭ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺩﻥ ﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﺳﻄﺤﻲ ﺑﺘﻦ ﺭﺍ ﻣﺸﻜﻞ ﻣﻲﻛﻨﺪ، ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺗﺄﻣﻴﻦ ﺁﺏ ﺑﺘﻦ ﻧﻴﺰ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﻲﺷﻮﺩ ﭼﻮﻥ ﻫﻢ ﺩﻣﺎﻱ ﻣﺤﻴﻂ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺩﻣﺎﻱ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻦ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺎﻻﺳﺖ، ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻳﻚ ﻣﺎﺩﻩﻱ ﺍﻓﺰﻭﺩﻧﻲ ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﻫﻲ ﺑﺘﻦ. ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻌﻮﻳﻖ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ، ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺩﻩﻱ ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﻣﺎ ﺑﺮ ﺳﺮﻋﺖ ﮔﻴﺮﺵ ﺭﺍ ﺟﺒﺮﺍﻥ ﻛﻨﺪ.
ﺩﻟﻴﻞ ﺩﻭﻡ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻭﻡ: ﻛﺎﻫﺶ ﺣﺮﺍﺭﺕ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﻭ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺗﺮﻙﺧﻮﺭﺩﮔﻲ ﺷﺪﻳﺪ ﺑﺘﻦ(ﺗﺮﻙ ﺍﻓﺖ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ)
ﺩﻟﻴﻞ ﺳﻮﻡ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﺳﻮﻡ: ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ ﺍﺗﺼﺎﻝ ﺳﺮﺩ (Cold Joint) ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﺳﺎﺯﻩﻫﺎﻱ ﺁﺑﻲ.
ﺩﻟﻴﻞ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﭼﻬﺎﺭﻡ: ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻛﺮﺩﻥ ﮔﻴﺮﺵ ﺑﺘﻦ ﻳﺎ ﮔﺮﻭﺕ ﻭ ﻛﺎﻫﺶ ﺍﻓﺖ ﺭﻭﺍﻧﻲ ﺑﺘﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻛﻮﺗﺎﻩ. ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺭﺩﻱ ﻛﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﺸﻜﻞ ﻭ ﻳﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﺘﻌﺎﺭﻓﻲ ﺩﺭ ﺭﻳﺨﺘﻦ ﻭ ﺟﺎﻱ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﺘﻦ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ، ﻧﻈﻴﺮ ﺑﺘﻦ ﺭﻳﺰﻱ ﭘﻲ ﻫﺎ ﻭ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭگ ﻭ ﻳﺎ ﭼﺎﻩ ﻫﺎﻱ ﻧﻔﺖ ﻭ ﻧﻴﺰ ﭘﻤﭗ ﻛﺮﺩﻥ ﺑﺘﻦ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻫﺎﻱ ﻃﻮﻻﻧﻲ.
ﺩﻟﻴﻞ ﭘﻨﺠﻢ ﻭ ﻣﻮﺭﺩ ﻣﺼﺮﻑ ﭘﻨﺠﻢ: ﺗﺄﺧﻴﺮ ﺩﺭ ﮔﻴﺮﺵ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺳﻄﺢ ﺑﺘﻨﻲ ﺑﺎ ﺩﺍﻧﺔ ﻧﻤﺎﻳﺎﻥ.
ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻭ ﻋﻮﺍﺭﺽ ﺟﺎﻧﺒﻲ (Site Effects) ﻣﺼﺮﻑ ﺩﻳﺮﮔﻴﺮﻛﻨﻨﺪﻩﻫﺎ
ﺍﻳﺠﺎﺩ ﻭ ﻳﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺁﺏ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﮕﻲ.
ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻓﺖ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﺩﺭ ﺑﺘﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻃﻮﻻﻧﻲﺗﺮ ﻛﺮﺩﻥ ﻣﺮﺣﻠﻪﻱ ﭘﻼﺳﺘﻴﻚ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺘﻦ.
ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﺮﻙ ﺧﻮﺭﺩﮔﻲ.